Φαρυγγίτιδα
Η φαρυγγίτιδα είναι ουσιαστικά ο πολύ ερεθισμένος λαιμός (φάρυγγας) που συνοδεύεται από δυσφορία, πόνο, φαγούρα και οίδημα στο πίσω μέρος του λαιμού μεταξύ των αμυγδαλών και του (λάρυγγα).Συνήθως ο πονόλαιμος προκαλείται από κάποιο κρυολόγημα, ή από γρίπη και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις από τον ο ιό κοξάκι ή την μονοπυρήνωση. Ορισμένα βακτήρια μπορούν επίσης να προκαλέσουν φαρυγγίτιδα σε ορισμένες περιπτώσεις (στρεπτόκοκκος, γονόρροια, χλαμύδια).
Οι περισσότερες περιπτώσεις φαρυγγίτιδας συμβαίνουν κατά τους χειμερινούς μήνες. Η ασθένεια συχνά εξαπλώνεται μεταξύ των μελών της οικογένειας λόγω των στενών επαφών.
Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πονόλαιμος. Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
-Πυρετό
-Πονοκέφαλο
-Πόνο στις αρθρώσεις και μυϊκούς πόνους
-Δερματικά εξανθήματα
-Διόγκωση των λεμφαδένων στον λαιμό.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων “υπεύθυνος” για τον πονόλαιμο είναι κάποιος ιός. Τα αντιβιοτικά δεν βοηθούν τον ιογενή πονόλαιμο. Και όταν παίρνετε αντιβιοτικά χωρίς να υπάρχει σαφής οδηγία από τον γιατρό σας, τότε κάνετε κατάχρηση και τα φάρμακα αυτά δεν θα σας βοηθήσουν τόσο καλά στο μέλλον, όταν αυτό θα είναι απαραίτητο.
Ο πονόλαιμος αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά, εάν:
-Σας γίνει ιατρική διάγνωση για στρεπτόκοκκο
-Σας γίνει ιατρική διάγνωση για για χλαμύδια ή γονόρροια
-Ο πονόλαιμος οφείλεται στη γρίπη και ο γιατρός σας κρίνει ότι πρέπει να πάρετε αντιιικά φάρμακα
Οι παρακάτω συμβουλές μπορούν να σας ανακουφίσουν ταχύτερα από τον πονόλαιμο:
-Πίνετε ζεστά υγρά, όπως το τσάι με λεμόνι ή τσάι με μέλι
-Κάντε γαργάρες πολλές φορές την ημέρα με ζεστό αλατισμένο νερό (1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι σε 1 φλιτζάνι νερό)
-Δοκιμάστε σκληρές καραμέλες ή παστίλιες λαιμού
-Χρησιμοποιείστε έναν υγραντήρα για να “μαλακώσετε” την ατμόσφαιρα στο δωμάτιο/σπίτι.
Αντιγριπικός Εμβολιασμός
Η διαχρονική παρακολούθηση του νοσήματος στην Ελλάδα δείχνει ότι η δραστηριότητα της εποχικής γρίπης συνήθως αρχίζει να αυξάνει κατά τον Ιανουάριο, ενώ κορυφώνεται κατά τους μήνες Φεβρουάριο – Μάρτιο. Κάθε επιδημική έξαρση της γρίπης εισβάλει ταχύτατα, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολος ο προσδιορισμός του χρόνου αλλά και του τόπου εκδήλωσής της, ενώ συχνά προκαλεί την αποδιοργάνωση της επαγγελματικής και της κοινωνικής ζωής, την υπέρμετρη αύξηση της κατανάλωσης φαρμάκων και όχι σπάνια, την αύξηση της θνητότητας. Οι τοπικοί εποχιακοί παράγοντες που ευνοούν τον ταχύτατο τρόπο μετάδοσης του ιού της γρίπης μέσω σταγονιδίων καθιστούν αναποτελεσματική την πρόληψη μόνο με τους κλασσικούς τρόπους (π.χ. αποφυγή συγχρωτισμού σε κλειστούς χώρους, απομόνωση πασχόντων, μέτρα ατομικής υγιεινής κλπ.).
Ο αποτελεσματικότερος τρόπος πρόληψης είναι ο εμβολιασμός με το αντιγριπικό εμβόλιο, το οποίο, όταν εφαρμοσθεί σωστά και έγκαιρα, καλύπτει σε ποσοστό 80% περίπου και προφυλάσσει από τη μετάδοση του ιού της γρίπης .
Στα παιδιά χορηγείται μέχρι την ηλικία των 3 ετών η μισή δόση εμβολίου ενηλίκων. Μετά την ηλικία αυτή συνιστάται η χορήγηση αντιγριπικών εμβολίων ενηλίκου.
Το αντιγριπικό εμβόλιο πρέπει να χορηγείται έγκαιρα και πριν την έναρξη της συνήθους περιόδου εμφάνισης της έξαρσης των κρουσμάτων, δεδομένου ότι απαιτούνται περίπου 2 εβδομάδες για την επίτευξη ανοσολογικής απάντησης.
Ο αντιγριπικός εμβολιασμός απευθύνεται σε όλα τα άτομα από την ηλικία > 6 μηνών εφόσον το επιθυμούν.
Γ. ΟΜΑΔΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ -ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ
Eίναι ιδιαιτέρως σημαντικό ο αντιγριπικός εμβολιασμός να εφαρμόζεται σε άτομα (ενήλικες και παιδιά) που ανήκουν στις καλούμενες ομάδες υψηλού κινδύνου.
Οι ομάδες υψηλού κινδύνου είναι οι εξής:
1. Άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω
2. Παιδιά και ενήλικες που παρουσιάζουν έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα:
Άσθμα ή άλλες χρόνιες πνευμονοπάθειες
Καρδιακή νόσο με σοβαρές αιμοδυναμικές διαταραχές
Ανοσοκαταστολή (κληρονομική ή επίκτητη εξαιτίας νοσήματος ή θεραπείας).
Μεταμόσχευση οργάνων
Δρεπανοκυτταρική νόσο (και άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες)
Σακχαρώδη διαβήτη ή άλλο χρόνιο μεταβολικό νόσημα
Χρόνια νεφροπάθεια
3. Νευρομυϊκά νοσήματα
4. Έγκυες γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας κύησης.
5. Λεχωίδες
6. Θηλάζουσες
7. Άτομα με Δείκτη Μάζας Σώματος(BMI) >40 kg/m2
8. Παιδιά που παίρνουν ασπιρίνη μακροχρόνια (π.χ. νόσος Kawasaki, ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλα) για τον πιθανό ο κίνδυνο εμφάνισης συνδρόμου Reye μετά από γρίπη
9. Άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά <6 μηνών ή φροντίζουν άτομα με υποκείμενο νόσημα, τα οποία διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών από τη γρίπη.
10. Οι κλειστοί πληθυσμοί (προσωπικό και εσωτερικοί σπουδαστές γυμνασίων-λυκείων, στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, ειδικών σχολείων ή σχολών, τρόφιμοι και προσωπικό ιδρυμάτων κ.ά.)
11. Εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και λοιποί εργαζόμενοι).
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το Ν. 4270/28-6-2014 (αρ. 182,) στους δικαιούχους συνταγογράφησης εμβολίων συμπεριλαμβάνονται και οι ασφαλισμένοι που έχουν απολέσει την ασφαλιστική τους ικανότητα και δεν δικαιούνται υπηρεσιών φαρμακευτικής περίθαλψης από οποιοδήποτε φορέα κοινωνικής ασφάλισης, ενώ με την Κοινή Υπουργική Απόφαση διευκρινίζονται οι κατηγορίες δικαιούχων και οι όροι και οι προϋποθέσεις πρόσβασης τους στο σύστημα φαρμακευτικής περίθαλψης.
Επίσης εξακολουθούν να ισχύουν οι διαδικασίες χορήγησης των εμβολίων για τις κατηγορίες δικαιούχων βιβλιαρίων ανασφαλίστων όπως αυτές ορίζονται στην σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση.
Υψηλή Χοληστερίνη – τι πρέπει να ξέρουμε
Ποιες είναι οι μετρήσεις των επιπέδων χοληστερόλης μου;
Ολική χοληστερόλη πρέπει να είναι κάτω από 200 mg/dl, η LDL- χοληστερόλη – κάτω από 100 mg/dl και τα τριγλυκερίδια – κάτω από 150 mg/dl.
Μήπως η διατροφή μου περιλαμβάνει τροφές πλούσιες σε χοληστερόλη και λιπαρά;
Ναι, αν καταναλώνονται
1. Γαλακτοκομικά με πλήρη λιπαρα – πλήρες γάλα, γάλα 2% λιπαρά, παγωτό, κρέμα γάλακτος, γιαούρτι πλήρες σε λιπαρά
2. Ακατάλληλα τυποποιημένα προιόντα όπως καραμέλες, γλυκά, πίτες, λουκουμάδες, μπισκότα
3. Λιπαρά ζωικής προέλευσης όπως χάμπουργερ, κιμάς, λουκάνικα, μορταδέλα, σαλάμι, τηγανιτά τρόφιμα, τεμάχια από παχύ κρέας
4. Ακατάλληλη διατροφή εκτός σπιτιού – γεύματα με πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά που είτε αγοράζονται και μεταφέρονται στο σπίτι ή καταναλώνονται στο εστιατόριο.
Είδη τροφίμων που πρέπει να επιλέγετε πιο συχνά
– Ψωμί και δημητριακά ιδίως ολικής αλέσεως, ζυμαρικά, ρύζι, πατάτες, ξηρά φασόλια, κράκερ με χαμηλά λιπαρά (προσοχή όμως στις θερμίδες !!!)
– Λαχανικά 3-5 μερίδες την ημέρα χωρίς προστιθέμενο λίπος ή αλάτι
– Φρούτα 2-3 μερίδες την ημέρα (φρέσκα, κατεψυγμένα, αποξηραμένα)
– Γαλακτοκομικά χωρίς λιπαρά, γάλα με 1- 1,5% λιπαρά, γιαούρτι 1-2% λιπαρά, τυρί cottage, τυρί χωρίς λιπαρά ή με χαμηλά λιπαρά
– Αυγά μέχρι 2 την εβδομάδα
– Κρέας, πουλερικά, ψάρι – <140 γρ την ημέρα ψαχνό φιλέτο, μπούτι, “στρογγυλό” έξτρα άπαχο, άπαχο κιμ.α, πουλερικά χωρίς δέρμα, ψάρια σε σχάρα ή βραστά
- Λίπη και έλαια - προσοχή στις θερμίδες!!! - ακόρεστα έλαια, μαλακές και ρευστές μαργαρίνες, σπόροι και ξηροί καρποί.
Είδη τροφίμων που πρέπει να επιλέγετε λιγότερα συχνά
– Λουκουμάδες, κέικ, κρουασάν, μπισκότα, κουλούρια βουτύρου, γλυκά ψωμάκια, πίτες, σνακς βασισμένα σε σιτηρά, (τσιπς, γαρυδάκια, κλασσικά κράκερς, ποπ-κορν)
– Λαχανικά τηγανιτά ή παρασκευασμένα με βούτυρο, τυρί, κρέμα γάλακτος
– Φρούτα τηγανιτά ή φρούτα που σερβίρονται με βούτυρο ή κρέμα γάλακτος
– Πλήρες γάλα, γάλα 2%, γιαούρτι πλήρες, παγωτό, κρέμα γάλακτος, τυρί
– Ολόκληρα αυγά πάνω από 2 την εβδομάδα
– Κρέας με πολλά λιπαρά: παιδάκια, μπριζόλες, κανονικός κιμάς, μπείκον, λουκάνικα, αλλαντικά , εντόσθια, μυαλά, πουλερικά με το δέρμα τους, τηγανιτό κρέας και πουλερικά, τηγανιτά ψάρια
– Βούτυρο, λίπος, σκληρή μαργαρίνη σε ράβδους, σοκολάτα, καρύδα.
ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΑ
(Βάσει οδηγού για τους ασθενείς Παγκόσμιας Πρωτοβουλίας για Αντιμετώπιση ΧΑΠ, 2017)
Οι ενήλικες που έχουν δυσκολία στην αναπνοή ή/και βήχα που επιμένει μπορεί να έχουν Χρόνια Αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ).
ΧΑΠ είναι πάθηση των πνευμόνων. Υπάρχουν αεραγωγοί που φέρνουν τον αέρα προς τους πνεύμονες (τραχέα, βρόγχοι) που μοιάζουν με κλαδιά ενός δένδρου. Στην άκρη του κάθε κλαδιού υπάρχει ένα μικρό σακίδιο (κυψέλες). Εκεί γίνεται ανταλλαγή του αέρα που είχαμε εισπνεύσει με αέρα που ήδη έχει χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό.
Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια προσβάλλει τα πνευμόνια με δυο τρόπους.
1- οι αεραγωγοί γίνονται πιο στενοί λόγω οιδήματος, παρουσίας φλέματος μέσα και από σπασμό των μυικών ινών γύρω από αυτούς.
2- οι πνευμονικές κυψέλες δεν μπορούν να απομακρύνουν τον χρησιμοποιημένο αέρα προς τα έξω και οι πνεύμονες παραμένουν υπερβολικά “φουσκωμένοι”.
Η ΧΑΠ δεν είναι μεταδοτική πάθηση. Οι ενήλικες μπορούν να έχουν ΧΑΠ, όχι όμως και τα παιδιά.
Οι περισσότεροι ασθενείς με ΧΑΠ είναι καπνιστές (ή ήταν καπνιστές στο παρελθόν). Αλλά μερικοί άνθρωποι που ζουν σε χώρους με πολύ κάπνα λόγω θέρμανσής ή τρόπου μαγειρέματος, όπως και οι εργαζόμενοι για πολλά χρόνια σε μέρη με πολύ σκόνη ή καυσαέρια, μπορούν να προσβληθούν από την ΧΑΠ.
Πηγαίνετε στον ιατρό αν η δύσπνοια ή βήχας επιμένουν για διάστημα περισσότερα από 1 μήνα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν τα συμπτώματα για χρόνια προτού ζητήσουν την βοήθεια από τον ιατρό.
Για την διάγνωση χρησιμοποιούνται κλινική εξέταση, λήψη ιστορικού και μια ειδική εξέταση που λέγεται σπιρομέτρηση. Η σπιρομέτρηση είναι απλή και ανώδυνη. Ανάλογα με ευρήματα η ΧΑΠ μπορεί να χαρακτηριστεί ως ήπια, μέτρια ή βαριά.
Τι πρέπει να κάνετε εσείς και οι οικογένειά σας για να μειώσετε την βλάβη των πνευμόνων σας από την ΧΑΠ.
1. Πρέπει να σταματήσετε το κάπνισμα. Είναι το ποιο σημαντικό στην αντιμετώπιση της πάθησή σας. Εσείς ΜΠΟΡΕΙΤΕ να το κάνετε.
* Ζητήστε από τον ιατρό σας πληροφορίες για τα μέσα που μπορούν να σας βοηθήσουν. Υπάρχουν χάπια, ειδικές τσίκλες και αυτοκόλλητα που μειώνουν τα συμπτώματα εξάρτησης από τη νικοτίνη.
* Πείτε στους δικούς σας ανθρώπους ότι σκοπεύετε να κόψετε το κάπνισμα, ζητήστε να απομακρυνθούν τα κουτιά με τσιγάρα από το σπίτι και όποιος θέλει να καπνίσει, ας καπνίσει εκτός σπιτιού.
* Μείνετε μακριά από τα μέρη και από τους ανθρώπους που μπορούν να σας κάνουν να ξαναρχίσετε το κάπνισμα. Απομακρύνετε τα τασάκια από τους χώρους που βρίσκεστε.
* Αποσπάστε την προσοχή σας, ασχοληθείτε με κάτι. Δοκιμάστε να κρατήσετε ένα μολύβι στο χέρι σας αντί ένα τσιγάρο.
* Όταν η επιθυμία για το κάπνισμα γίνετε πιο έντονη, μασήστε την τσίκλα, φάτε λίγα φρούτα ή λαχανικά, πιείτε λίγο νερό.
* Να σκέφτεστε τα οφέλη από διακοπή καπνίσματος τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Αν παρ’ όλα αυτά ξαναρχίσετε το κάπνισμα, μην παρατάτε την προσπάθεια! Δοκιμάστε ξανά και ξανά. Μερικοί άνθρωποι χρειάζονται μερικές προσπάθειες προτού πετύχουν την οριστική διακοπή.
2. Πηγαίνετε τακτικά στον ιατρό σας. Θα χρειαστεί το check-up τουλάχιστον δυο φορές τον χρόνο ακόμα και αν αισθάνεστε καλά. Ο ιατρός μπορεί να σας συστήσει την φαρμακευτική αγωγή – τα εισπνεόμενα φάρμακα, τα χάπια ή/και σιρόπι. Σε περίπτωση των εισπνεόμενων ο ιατρός πρέπει να σας εκπαιδεύσει στην χρήση της αντίστοιχης συσκευής. Δείξτε την λίστα με την αγωγή σας στα μέλη της οικογένειας και κρατήστε την κάπου που οι άλλοι μπορούν να την βρουν σε περίπτωση ανάγκης.
3. Πηγαίνετε στο εφημερεύον νοσοκομείο ή σε ιατρό σε περίπτωση αν η κατάστασή σας επιδεινωθεί.
Προετοιμαστείτε για προβλήματα που μπορούν να προκύψουν στο μέλλον. Βάλτε σε ένα σημείο
* Την κάρτα του ιατρού σας, διεύθυνση του νοσοκομείου και λίστα με τηλέφωνα των ατόμων που μπορούν να σας πάνε εκεί.
* Λίστα με τα φάρμακα που λαμβάνετε
* Το βιβλιάριό σας
* Μερικά χρήματα για κάθε περίπτωση.
Τα σημεία της επείγουσας κατάστασης είναι , όταν
– Δυσκολεύεστε να περπατήσετε
– Δυσκολεύεστε να μιλήσετε
– Τα χείλη και τα δάχτυλά σας αποκτούν μπλε χρώμα
– Οι σφυγμοί σας γίνονται γρήγοροι και άρρυθμοι
– Τα φάρμακα που συνήθως σας ανακούφιζαν, δεν σας βοηθάνε πια.
4. Κρατήστε τον αέρα στους χώρους του σπιτιού σας καθαρό.
* Μακριά από τους καπνούς, ατμούς και έντονες μυρωδιές.
* Αν πρέπει να βαφτούν οι τοίχοι του σπιτιού σας ή να γίνει απεντόμωση, οι εργασίες αυτές πρέπει να γίνουν όταν εσείς δεν βρίσκεστε στο σπίτι.
* Όταν μαγειρεύετε, φροντίστε να είναι ανοιχτό το παράθυρο, πόρτα ή απορροφητήρας.
* Αν για την θέρμανση του σπιτιού σας χρησιμοποιείτε τα ξύλα ή κηροζίνη, να αφήνετε το παράθυρο ή την πόρτα σας λίγο ανοιχτή, για να μπορεί να εισέρχεται καθαρός αέρας.
* Κλείστε τις πόρτες και παράθυρα του σπιτιού σας τις ημέρες που υπάρχει ρύπανση του εξωτερικού αέρα με σκόνη ή καυσαέρια, προσπαθήστε να μείνετε μέσα τις ημέρες αυτές.
5. Προσέξτε το σώμα σας.
* Μάθετε για της αναπνευστικές ασκήσεις και κάντε τις τακτικά.
Να περπατάτε τουλάχιστον 20 λεπτά την ημέρα. Βρείτε την άσκηση που σας ευχαριστεί. Όμως ότι και αν κάνετε, ξεκινήστε αργά.
* Να τρώτε υγιεινά, διατηρώντας το βάρος του σώματός σας στα φυσιολογικά όρια .
* Όταν τρώτε, προσπαθήστε να τρώτε πιο αργά, να μην μιλάτε κατά την διάρκεια του φαγητού και να τρώτε μικρότερες μερίδες.
* Αν είστε παχύσαρκος, χάσετε το βάρος.
* Αν είστε αδύνατος, διαλέξτε τις τροφές με μεγαλύτερη ενεργειακή αξία για να πάρει το σώμα σας αναγκαίες θερμίδες.
6. Αν η ΧΑΠ σας είναι σοβαρή, σκεφτείτε πως μπορείτε να κάνετε την ζωή σας πιο εύκολη. Ζητήστε τις συμβουλές και βοήθεια από τους φίλους και την οικογένειά σας. Κάντε τα πάντα πιο αργά. Κάντε τις δουλειές σας καθιστός. Στην κουζίνα, στο μπάνιο και σε κάθε χώρο το σπιτιού φροντίστε να υπάρχει μέρος που μπορείτε να ξεκουραστείτε. Βρείτε τους πιο απλούς τρόπους να μαγειρεύετε, να καθαρίζετε και έχετε πρόσβαση στα πράγματά σας. Χρησιμοποιήστε μικρά βοηθητικά τραπεζάκια ή καροτσάκι. Να φοράτε ρούχα και παπούτσια που είναι ευκολοφόρετα και δεν εμποδίζουν την αναπνοή σας .
Να κάνετε τις βόλτες σας όταν αισθάνεστε καλύτερα. Περισσότεροι ασθενείς αισθάνονται καλύτερα μετά από την λήψη των φαρμάκων τους. Κανονίστε την βόλτα σας με τέτοιο τρόπο που θα γυρίσετε πριν έρθει η ώρα για την επόμενη λήψη φαρμάκων. Να έχετε τα φάρμακα μαζί σας για περίπτωση ανάγκης.
Να ξεκουράζεστε μετά το φαγητό.
Να διαλέγετε τις διαδρομές όπου υπάρχουν λιγότερες σκάλες και ανηφόρες.
Να έχετε μαζί σας τα τηλέφωνα του ιατρού σας και των ανθρώπων που μπορούν να σας βοηθήσουν.
Αν δεν αισθάνεστε καλά, μείνετε στο σπίτι σας.
7. Αν θέλετε να ταξιδέψετε, ρωτήστε τον ιατρό σας αν μπορείτε να το κάνετε και τι πρέπει να έχετε μαζί σας στο ταξίδι.
Διατροφικές Συμβουλές για άτομα με αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος και ουρική αρθρίτιδα
Οι ασθενείς με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος και ουρική αρθρίτιδα πρέπει :
– Να αποφεύγουν την κατανάλωση μπύρας, να αποφεύγουν ή να περιορίζουν τα αλκοολούχα ποτά
– Να πίνουν πολλά υγρά (κυρίως νερό)
– Να διατηρούν το φυσιολογικό το βάρος του σώματός τους
– Να χάσουν βάρος αν είναι υπέρβαροι αλλά να αποφεύγουν τις εξαντλητικές δίαιτες και την ταχεία απώλεια βάρους
– Να αποφεύγουν την κατανάλωση τροφών πλουσίων σε πουρίνες.
Προτεινόμενα φαγητά για κατανάλωση:
– Φρέσκα κεράσια, φράουλες, βατόμουρα, μπανάνες
– Σέλερυ, ντομάτες
– Λαχανικά και πράσινα, λάχανο, μαϊντανό
– Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C (κόκκινο λάχανο, κόκκινες πιπεριές, μανταρίνια, πορτοκάλια, πατάτες)
– Φρουτοχυμοί και νερό (έως 8 ποτήρια την ημέρα)
– Γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά
– Σοκολάτα, κακάο, καφές, τσάι
– Ακόρεστα λιπαρά οξέα (τόνος και σολομός, λιναρόσπορος, φιστίκια).
Τροφές πλούσιες σε πουρίνες που πρέπει να αποφεύγονται:
– Μπύρα, άλλα ανθρακούχα ιδιαίτερα με γλυκαντικά
– Αντσούγιες, σαρδέλες σε λάδι, αυγοτάραχο, ρέγγα, μαρίδα, μύδια
– Μαγιά
– Εντόσθια (καρδιά, συκώτι, νεφροί, γλυκάδια)
– Γλυκά αρτοποιήματα (κέικ)
– Μανιτάρια, σπανάκι, σπαράγγια, κουνουπίδι.
Τροφές που συστήνεται προσοχή στην κατανάλωση:
– Αρνί, γαλοπούλα, μοσχάρι
– Μπέικον
– Πέρδικα
– Πέστροφα
– Χήνα, φασιανός
– Μπακαλιάρος, όστρακα
10 Ασκήσεις για την αρθρίτιδα του γόνατος
Υπάρχουν 3 βασικά είδη αρθρίτιδας που μπορεί να εμφανισθούν στο γόνατο:
ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) είναι ο πιο συχνός τύπος. Πρόκειται για μια προοδευτική εκφυλιστική νόσο κατά την οποία ο αρθρικός χόνδρος που επαλείφει τα οστά που συμμετέχουν στην άρθρωση φθείρεται βαθμιαία. Προσβάλλει κυρίως άτομα της τρίτης ηλικίας.
ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι ένας φλεγμονώδης τύπος αρθρίτιδας που μπορεί να καταστρέψει την άρθρωση, προσβάλλει συνήθως και τα δυο γόνατα και μπορεί να εμφανισθεί σε οποιαδήποτε ηλικία
ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Μπορεί να αναπτυχθεί μετά από ένα τραυματισμό του γόνατος, όπως ένα κάταγμα, ρήξη συνδέσμου ή μηνίσκου και μοιάζει με την οστεοαρθρίτιδα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
• Το βασικό χαρακτηριστικό της αρθρίτιδας είναι ο πόνος ο οποίος αναπτύσσεται βαθμιαία αν και ξαφνική έναρξη του δεν αποκλείεται.
• Η άρθρωση μπορεί να γίνει δύσκαμπτη και οιδηματώδης καθιστώντας έτσι δύσκολη την πλήρη έκταση η κάμψη του γόνατος
• Ο πόνος και το οίδημα μπορεί να είναι χειρότερα το πρωί ή μετά από μια περίοδο αδράνειας. Μπορεί επίσης να επιδεινωθούν μετά από δραστηριότητες όπως η βάδιση, το ανέβασμα σκαλιών ή το γονάτισμα
• Μπορεί να υπάρχει αίσθημα αδυναμίας του γόνατος, ή μπλοκάρισμα της άρθρωσης
• Οι αλλαγές του καιρού συμφωνα με αρκετούς πάσχοντες από αρθρίτιδα μπορεί επίσης να ευθύνονται για έξαρση του πόνου
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Για τη σωστή διάγνωση χρειάζεται:
• Καλή κλινική εξέταση από το γιατρό (τύπος βάδισης, εύρος κίνησης του γόνατος, οίδημα της άρθρωσης, ευαισθησία στην ψηλάφηση)
• Ακτινολογικός έλεγχος (όπου συχνά φαίνεται στένωση του μεσάρθριου διαστήματος, σχηματισμός οστεοφύτων, κύστεις κ.α.)
• Αιματολογικές ή άλλες πιο εξειδικευμένες εξετάσεις μπορεί να χρειασθούν για τη διάγνωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
περίπου 3 στους 4 ασθενείς μπορούν να αντιμετωπισθούν τουλάχιστον αρχικά, με συντηρητική (μη χειρουργική) αγωγή. Ο σκοπός της θεραπείας είναι κυρίως παρηγορητικός καθώς είναι δύσκολο να επαναφέρουμε την άρθρωση στην προηγούμενη φυσιολογική κατάσταση. Έτσι στόχος μας είναι να:
• Μειώσουμε τον πόνο
• Βελτιώσουμε τη λειτουργία της άρθρωσης
Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της:
• αλλαγής του τρόπου ζωής (απώλεια περιττών κιλών, αλλαγή ασκήσεων όπως τρέξιμο με κολύμπι ή ποδήλατο).
• Άσκησης η οποία βοηθά στην αύξηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης και της ευλυγισίας καθώς και στην ενδυνάμωση των μυών του κάτω άκρου
• Φυσικοθεραπείας
• Χρήση υποστηρικτικών συσκευών όπως ένα μπαστούνι, αθλητικών υποδημάτων που απορροφούν ενέργεια, ή μιας επιγονατίδας.
• Φαρμακευτική αγωγή (αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ασπιρίνη και πολλά άλλα που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, απλά παυσίπονα, γλυκοζαμίνες και χονδροιτίνη) που βοηθά στη μείωση του οιδήματος της άρθρωσης καθώς και του πόνου
• Ενδαρθρικές εγχύσεις κορτικοστεροειδών ή υαλουρονικού οξέος
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Εφόσον η αρθρίτιδα δεν ανταποκρίνεται στη συντηρητική αγωγή, θέση μπορεί να έχει η χειρουργική θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει
• Αρθροσκοπικό καθαρισμό της άρθρωσης
• Οστεοτομία γόνατος και κυρίως την
• Αρθροπλαστική του γόνατος
• Μεταμόσχευση χόνδρου σε επιλεγμένες περιπτώσεις
Με την θεραπέια της οστεοαρθρίτιδας ασχολιούνται συνήθως οι ορθοπεδικοί ή ρευματολόγοι. Ομως η πρώτη διάγνωση συνήθως γίνεται στο παθολογικό ιατρείο ή
στο ιατρείο του ιατρού της γενικής ιατρικής.
Σακχαρώδης Διαβήτης – Η φροντίδα των ποδιών είναι απαραίτητη
Ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να κάνει μια επιπλοκή στα πόδια. Στην αρχή τα συμπτώματα δεν φαίνονται σημαντικά. Λίγο πρήξιμο, μια στιλπνότητα , αλλαγές του χρώματος των ποδιών (γίνεται σκούρο), εξαφάνιση των τριχών… Πολλές φορές οι ασθενείς δεν δίνουν σημασία σε τόσα απλά πράγματα. Στη συνέχεια όμως η κατάσταση μπορεί να γίνει πιο σοβαρή. Εμφανίζονται ερεθισμοί στις φτέρνες, πατούσες και δάκτυλα που σιγά-σιγά οδηγούν στην δημιουργία εξελκώσεων. Η θεραπεία τους είναι δύσκολή, οπότε όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις το καλύτερο είναι να προσέχουμε από νωρίς.
Βεβαίως, η ρύθμιση του σακχάρου αίματος είναι σημαντική. Αλλά εκτός απ’ αυτό ο διαβητικός πρέπει συστηματικά να παρατηρεί τα πόδια του (ακόμα και με την χρήση ενός καθρέφτη για να δούμε στα δύσκολα σημεία) αν υπάρχουν μώλωπες, φουσκάλες, ερεθισμοί, οιδήματα, τραυματισμοί (κοψίματα,γρατσουνιές, εγκαύματα ή κάλοι) και να ενημερώνει τον θεράποντα ιατρό του.
Να οι μερικές σχετικές συμβουλές :
- Πλένετε τα πόδια σας με νερό (χλιαρό, όχι ζεστό!) κάθε μέρα, στεγνώνοντας τα καλά, ειδικά ανάμεσα στα δάκτυλα
- Διατηρείτε το δέρμα σας μαλακό. Μια ενυδατική κρέμα είναι καλή, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ελαιόλαδο. Προσοχή όμως- δεν βάζουμε τις κρέμες ή λάδια ανάμεσα στα δάχτυλα!
- Φοράτε μαλακές και καθαρές κάλτσες, οι οποίες δεν πρέπει να είναι στενές και να σφίγγουν το πόδι, ούτε φαρδιές και να δημιουργούν τσαλακώματα. Το λάστιχο της κάλτσας δεν πρέπει να αφήνει σημάδι στο πόδι. Οι καλύτερες κάλτσες είναι βαμβακερές (για το καλοκαίρι- πιο λεπτές, για το χειμώνα – με πιο πυκνή πλέξη). Υπάρχουν κει ειδικές κάλτσες για διαβητικούς (ρωτήστε στα φαρμακεία).
- Φοράτε πάντα παπούτσια σωστού μεγέθους. Μην περπατάτε ξυπόλυτοι μέσα ή έξω από το σπίτι. Μη φοράτε τακούνια πάνω από 5 εκ.
- Τα πόδια σας πρέπει να είναι πάντα ζεστά και στεγνά. Αν τα πόδια σας κρυώνουν τη νύχτα, βάλτε μαλακές κάλτσες. Δεν θερμαίνουμε όμως τα πόδια σε τζάκια, θερμάστρες, καλοριφέρ ή άλλες θερμαινόμενες επιφάνειες.
- Τα παπούτσια σας πρέπει να εξετάζετε κάθε φορά πριν τα βάλετε. Μπορούν να υπάρχουν μέσα χαλίκια, μικρά σκουπιδάκια ή κάποιες φθορές που θα πληγώσουν τα πόδια σας
- Κόβουμε τα νύχια σε ευθεία γραμμή με το δέρμα. Δεν κόβουμε τα νύχια ποτέ με ψαλίδι ιδιαίτερα τις γωνίες. Μία λίμα είναι πιο κατάλληλη γι’ αυτή τη δουλειά.
- Δεν αντιμετωπίζουμε τους κάλους με ξυραφάκια ή φάρμακα εμπορίου. Η περιποίηση με μια ελαφρόπετρα είναι αρκετή. Στις δύσκολες περιπτώσεις ζητάμε την βοήθεια του ιατρού.
- Κινηθείτε. Το βάδισμα θα σας κάνει καλό. Και κόψτε το κάπνισμα που επιδεινώνει την κακή κυκλοφορία του αίματος μεταξύ των άλλων και στα πόδια σας.
Υπογλυκαιμία
Στα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη συμβαίνει καμιά φορά το σάκχαρο (γλυκόζη) του αίματος να πέσει κάτω από το φυσιολογικό επίπεδο. Αυτή κατάσταση ονομάζεται υπογλυκαιμία.
Η αιτίες της συνήθως είναι τρεις
…
Γλυκόζη αίματος – πως την ελέγχουμε.
Ο έλεγχος της γλυκόζης αίματος μπορεί να γίνει στο εργαστήριο όταν το συστήνει ο ιατρός (μετράμε σάκχαρο νηστείας, γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη ή – σε ορισμένες περιπτώσεις – καμπύλη σακχάρου) , αλλά και από το ίδιο το άτομο που πάσχει από το σακχαρώδη διαβήτη.
Ο αυτοέλεγχος της γλυκόζης αίματος μας βοηθάει να δούμε:
1. πόσο καλά ρυθμίζεται ο διαβήτης
2. την σωστή δόση των αντιδιαβητικών φαρμάκων (π.χ., ινσουλίνης)
3.πως επηρεάζει η άσκηση και το φαγητό τα επίπεδα σακχάρου στον οργανισμό μας.
Είναι γνωστό, ότι το σάκχαρο αίματος βρίσκεται κοντά στα φυσιολογικά όρια, ο κίνδυνος εμφάνισης των επιπλοκών του διαβήτη μειώνεται σημαντικά, αλλά και ο ίδιος ο ασθενής αισθάνεται καλύτερα.
Για να ελέγξουμε το σάκχαρο μας στο σπίτι χρειαζόμαστε έναν μετρητή, ταινίες όπου βάζουμε την σταγόνα αίματος και σκαρφιστήρες για να τρυπήσουμε το δάκτυλο. Υπάρχουν πολλά είδη μετρητών σακχάρου στην αγορά – διαλέξετε αυτό που σας προτείνει ο φαρμακοποιός σας για να μην έχετε αργότερα πρόβλημα με την αγορά των αναλωσίμων (η ταινίες για ένα είδος του μετρητή δεν κάνουν για τον άλλο). Παίζουν ορισμένο ρόλο και κάποιες μικρές τεχνικές λεπτομέρειες, όπως να φαίνονται καλά οι αριθμοί, να υπάρχει δυνατότητα αποθήκευσης των αποτελεσμάτων από τις προηγούμενες μετρήσεις κλπ.
Πολλές φορές οι ασθενείς αναρωτιούνται – πόσο συχνά πρέπει να μετράνε το σάκχαρο αίματος και πότε. Αυτό θα σας πει ο ιατρός σας, αλλά στις γενικές γραμμές ένας ασθενής που βρίσκεται υπό δίαιτα θα χρειαστεί την μέτρηση 1-2 φορές την εβδομάδα, ο ασθενής υπό αγωγή με δισκία – 2-3 φορές την εβδομάδα, αλλά κάποιος που λαμβάνει την ινσουλίνη ακόμα και μερικές φορές την ημέρα.
Παίζει ρόλο και πότε μετράμε το σάκχαρο αίματος. Αν μετρήσουμε το πρωί όταν ξυπνάμε, θα δούμε σε ποια επίπεδα ήταν το σάκχαρο μας ενώ κοιμόμαστε (ο στόχος μας είναι στα όρια από 70 έως 130 mg/dl). Αν θέλουμε να δούμε πως αυξάνει το επίπεδο σακχάρου μας μετά από γεύμα, πρέπει να το μετρήσουμε 2 ώρες μετά από την έναρξη του φαγητού (το καλό είναι να μην υπερβαίνει το σάκχαρο 180 mg/dl). Στα άτομα που λαμβάνουν ινσουλίνη μπορεί να χρειαστεί και μέτρηση πριν και 15 λεπτά μετά από τη σωματική άσκηση (αυτό βοηθάει στην επιλογή της σωστής δόσης φαρμάκου). Καμιά φορά χρειαζόμαστε επιπλέον μετρήσεις εκτάκτως – όπως σε περίπτωση υπογλυκαιμίας.
Στο εργαστήριο μπορούμε να μετρήσουμε την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη HbA1c. Αυτή εξέταση μας δείχνει τα μέσα επίπεδο σακχάρου αίματος στο διάστημα των τελευταίων 3 μηνών. Αν πετύχουμε η HbA1c να είναι κάτω από 7%, σημαίνει ότι ο διαβήτης ρυθμίζεται καλά και μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος των χρόνιων επιπλοκών από τον διαβήτη. Στην αρχή της θεραπείας ή σε περίπτωση της αλλαγής του θεραπευτικού σχήματος πρέπει να μετράμε την γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη κάθε 3 μήνες. Αν όμως πετύχουμε καλή ρύθμιση, τότε ο έλεγχος 2 φορές του χρόνου είναι αρκετός.